patyna

patyna

[wł. < łac.],

grynszpan szlachetny, śniedź,

cienka (50–80 µm) warstewka, najczęściej o niebieskozielonej barwie, pokrywająca powierzchnię wyrobów z miedzi i jej stopów i chroniąca głębsze warstwy metalu przed korozją;

naturalną p. stanowi zasadowy węglan miedzi powstający w wilgotnym powietrzu; zanieczyszczenia atmosfery powodują, że p. może zawierać zasadowy chlorek (zwłaszcza w regionach nadmor.) lub siarczan miedzi (w regionach przem.); p. pokrywa np. stare wyroby i pokrycia dachowe zabytkowych budowli, wykonane z miedzi lub brązu — tak chronione pokrycia dachowe mogą przetrwać bez zmiany grubości kilkaset lat; niekiedy w celach dekoracyjnych wytwarza się sztuczne p. na przedmiotach artyst., np. rzeźbach.