mechanika płynów
 
Encyklopedia PWN
mechanika płynów,
dział mechaniki zajmujący się badaniem stanu równowagi i ruchu płynów (cieczy i gazów) oraz oddziaływania tych ośrodków na poruszające się w nich lub opływane przez nie ciała stałe.
Podstawy teoret. m.p. stanowią 3 zasady zachowania: masy (równanie ciągłości), energii (Bernoulliego twierdzenie) i pędu oraz dodatkowo równania stanu gazu. Historycznie m.p. dzielono na hydromechanikę (hydrostatykę, hydrodynamikę) i aeromechanikę (aerostatykę, aerodynamikę). Współcześnie m.p. dzieli się na m.p. nieściśliwych, a więc cieczy i gazów w zakresie małych prędkości przepływu (liczba Macha Ma < 0,3) i dynamikę gazów, która uwzględnia ściśliwość gazu i procesy termodynamiczne w przepływach. Główne prawa hydrostatyki podali: Archimedes (III w. p.n.e.), B. Pascal (1653). Pierwsze próby mat. ujęcia ruchu cieczy podjął Galileusz; hydrodynamikę jako naukę zapoczątkowały prace L. Eulera, D. Bernoulliego. Duży wkład w rozwój m.p. wnieśli H. Navier, G. Stokes (teoria ruchu cieczy lepkiej), O. Reynolds (przepływy laminarne i turbulentne). Współczesną m.p. zapoczątkował N. Żukowski (teoria profilu lotn., siła nośna). Teoretyczne metody uwzględniania ściśliwości ośr. podał S. Czapłygin tworząc podstawy dynamiki gazów; L. Prandtl stworzył teorię warstwy przyściennej i płata nośnego; T. Kárman wyjaśnił teoretycznie powstawanie wirów za opływanym ciałem i rozwinął dynamikę gazów (zajmował się m.in. przepływami naddźwiękowymi). W Polsce badania w dziedzinie m.p. (aerodynamiki) rozwinął w okresie międzywojennym S. Witoszyński.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia