hydraulika
półempiryczna nauka badająca prawa stanu równowagi i ruchu cieczy.
[gr. hýdōr ‘woda’, aulós ‘przewód’, ‘rura’],
hydraulika
Encyklopedia PWN
Zagadnienia rozpatrywane przez hydraulikę dotyczą m.in. urządzeń i budowli hydrotechnicznych (kanały, rurociągi, przepusty itp.), maszyn hydraulicznych (turbiny, pompy, prasy hydrauliczne i in.), mechanizmów (zawory, sprzęgła itp.). Główne zagadnienia hydrauliki: ruch cieczy w przewodach zamkniętych (m.in. obliczanie rurociągów, strat hydraulicznych, badanie uderzenia hydraulicznego), ruch cieczy w przewodach otwartych (m.in. wyznaczanie profilu kanału, badanie spiętrzenia cieczy, wypływ cieczy przez otwory, przystawki i przelewy), przepływy cieczy przez ośrodek porowaty — zagadnienie filtracji, m.in. dopływ wody do wykopów i studni. Jako samodzielna nauka hydraulika wyodrębniła się w XVIII w.; przybliżone rozwiązania zagadnień hydrauliki, otrzymane na podstawie badań doświadczalnych, są obecnie często zastępowane przez ścisłe rozwiązania podstawowych równań mechaniki płynów.
