aerodynamika
dział mechaniki płynów zajmujący się przepływami gazów (gł. powietrza) i oddziaływaniami sił między gazem a obiektem poruszającym się względem niego.
[gr. aḗr ‘powietrze’, dýnamis ‘siła’],
aerodynamika
Encyklopedia PWN
Z uwagi na prędkości przepływów rozróżnia się aerodynamikę małych prędkości (liczba Macha M < 0,3) oraz aerodynamikę dużych prędkości (dynamika gazów). Aerodynamika stanowi podstawę techniki lotn. (samoloty, śmigłowce itp.) i rakietowej oraz inżynierii kosmicznej. Do typowych zagadnień aerodynamiki należą m.in. teoria profilu lotn. i płata nośnego (mechanizmu powstawania siły nośnej), teoria śmigła, teoria fal uderzeniowych. Aerodynamika przemysłowa (dotycząca zastosowań nielotn.) obejmuje m.in. badanie opływu samochodów, szybkich pociągów itp., aerodynamika budowli (wiatrowe obciążenie konstrukcji budowlanej), badanie układów przepływowych maszyn wirnikowych, wentylacji naturalnej i wymuszonej itp.
