symulacja komputerowa

symulacja komputerowa,

inform. metoda wnioskowania o zachowaniu obiektów rzeczywistych na podstawie obserwacji wyników działania programów komputerowych naśladujących (symulujących) to zachowanie (tzw. modeli symulacyjnych);

program symuluje zachowanie się obiektu, gdy zbiór stanów, w których może znajdować się komputer sterowany przez ten program, odpowiada stanom obiektu, i gdy zmiana stanu w komputerze obrazuje zmianę odpowiedniego stanu w obiekcie. Rozróżnia się symulację ciągłą i dyskretną; symulacja komputerowa ciągłą można realizować ściśle w komputerach analogowych (mech., elektromech. lub pneumatyczne urządzenie, w którym przetwarzana informacja jest przedstawiana w analogowej, tj. ciągłej, postaci), w komputerach cyfrowych — tylko z pewnym przybliżeniem; komputery analogowe mają mniejszą dokładność obliczeń. Symulację komputerową stosuje się np.: gdy bezpośrednie obserwowanie zachowania się obiektu jest niemożliwe (np. przy projektowaniu) lub trudne, gdy przeprowadzenie eksperymentów z obiektem wymaga kosztownych urządzeń, gdy metody mat. nie dają zadowalających wyników itp.; obiektami mogą być urządzenia mech., układy elektroniczne, obiekty astr., grupy społ., systemy ekon., organizmy żywe lub ich populacje, a także programy komputerowe (symulowane przez inne programy), automaty abstrakc. i in.; często stosuje się też technikę symulowania komputera (np. dopiero projektowanego) na innym komputerze.