grupowe
Encyklopedia PWN
odczynnik chem. (analit.) strącający z roztworu w toku analizy jakościowej określoną grupę kationów lub anionów (grupę analityczną).
med. dziedziczne cechy krwi odzwierciedlające polimorfizm genetyczny populacji ludzkiej dotyczący zróżnicowania antygenów elementów komórkowych krwi (krwinki czerwone, leukocyty, płytki krwi), niektórych białek osocza (haptoglobiny, γ-globuliny, dopełniacz) a także DNA;
grupa
mat. zbiór G dowolnych elementów a, b, c, wraz z działaniem ∘, które każdej uporządkowanej parze elementów a, b zbioru G przyporządkowuje jakiś element c z tego zbioru i takie, że są spełnione następujące aksjomaty: 1) a ∘ (b ∘ c) = (a ∘ b) ∘ c (prawo łączności); 2) w zbiorze G istnieje element e, taki że a ∘ e = e ∘ a = a dla każdego elementu a ze zbioru G; element e nazywa się elementem neutralnym lub jedynką; 3) dla każdego elementu a ze zbioru G istnieje w tym zbiorze element f, taki że a ∘ f = f ∘ a = e (odwrotność elementu a).
[niem.],
psychol. nacisk środowiska społ. na zmianę lub zachowanie przez jednostkę postaw, sądów, przekonań;
genet. termin biologiczny oznaczający różnice istniejące między osobnikami w obrębie jednego gatunku organizmów; odnosi się zwykle do osobników tej samej płci, będących w tym samym stadium rozwojowym. Można też mówić o zmienności w szerokim sensie tego słowa, czyli o różnicach między gatunkami lub większymi jednostkami taksonomicznymi albo o różnicach pomiędzy osobnikami różnej płci lub w różnych stadiach rozwojowych.
polski lekarz mikrobiolog, immunolog i serolog; twórca podstaw nauki o grupach krwi.
