wiedeński kongres
 
Encyklopedia PWN
wiedeński kongres 1814–15,
kongres międzynarodowy mający na celu dokonanie zmian ustrojowych i terytorialnych w Europie po upadku cesarza Napoleona I;
zwołany z inicjatywy zwycięzców napoleońskiej Francji (Rosja, Wielka Brytania, Austria, Prusy) z udziałem przedstawicieli 16 większych państw europejskich; faktycznie obradowali i decydowali przedstawiciele 5 mocarstw: Wielkiej Brytanii, Austrii, Rosji, Prus i Francji; w wyniku postanowień kongresu wiedeńskiego zorganizowano Związek Niemiecki, połączono Belgię z Holandią, zagwarantowano Szwajcarii wieczystą neutralność; z wielkich zmian terytorialnych skorzystały gł. Prusy i Austria; z większości terytorium Księstwa Warsz., po przekazaniu Prusom departamentów poznańskiego (Wielkie Księstwo Poznańskie) i bydg. z Toruniem, a Austrii — okręgu wielickiego, utworzono połączone z Rosją Królestwo Polskie, z Krakowa zaś i jego najbliższej okolicy — Rzeczpospolitą Krakowską (Wolne Miasto Kraków). Kongres wiedeński opowiedział się za tłumieniem ruchów republikańsko-demokr. i nar. w Europie, był reakcją na wielkomocarstwową politykę Napoleona I, a także pierwszą hist. próbą utworzenia międzynar. ładu w skali kontynentu i skutecznej nad nim kontroli (Święte Przymierze).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia