strumień,
fiz. jedna z wielkości charakteryzujących pole fiz.:
strumień
Encyklopedia PWN
ogólnie — stosunek danej wielkości fiz. przepływającej przez określoną powierzchnię do czasu. 1) Strumień objętości (masy) jest równy objętości (masie) płynu (cieczy, gazu) przepływającego w jednostce czasu przez powierzchnię S (np. przekrój poprzeczny przewodu): Q = vS w m3/s lub G = ρvS w kg/s, gdzie v — średnia prędkość przepływu, ρ — gęstość płynu. Wielkości te są też nazywane natężeniem przepływu lub wydatkiem. 2) Strumień magnetyczny, Φ, strumień wektora pola magnet. 
lub indukcji magnet. 
przez dowolną powierzchnię; strumień indukcji magnet. przez powierzchnię zamkniętą równa się zeru; jednostką w układzie SI strumienia magnet. jest weber (Wb); skojarzony strumień magnet. — w elektrotechnice całkowity strumień magnet. objęty przez zamknięty obwód prądu elektrycznego. 3) Strumień elektryczny, ψ, strumień wektora pola elektr. 
lub indukcji elektr. 
przez daną powierzchnię; strumień indukcji elektr. przez zamkniętą powierzchnię otaczającą ładunek elektr. Q równa się temu ładunkowi. 4) Strumień świetlny, wielkość określona w fotometrii wizualnej jako ta część mocy promieniowania przechodzącej przez daną powierzchnię, którą rejestruje oko (oko jest odbiornikiem selektywnym różnie reagującym na światło o różnej długości fali); strumień świetlny przez powierzchnię zamkniętą, otaczającą punktowe źródło światła, czyli całkowity strumień świetlny (zw. też mocą świetlną źródła) Φc = 4πI, gdzie I — światłość danego źródła; jednostką strumienia świetlnego jest lumen (lm); odpowiednikiem strumienia świetlnego w fotometrii fiz. jest strumień energii promieniowania mierzony w watach.
lub indukcji magnet. przez dowolną powierzchnię; strumień indukcji magnet. przez powierzchnię zamkniętą równa się zeru; jednostką w układzie SI strumienia magnet. jest weber (Wb); skojarzony strumień magnet. — w elektrotechnice całkowity strumień magnet. objęty przez zamknięty obwód prądu elektrycznego. 3) Strumień elektryczny, ψ, strumień wektora pola elektr. lub indukcji elektr. przez daną powierzchnię; strumień indukcji elektr. przez zamkniętą powierzchnię otaczającą ładunek elektr. Q równa się temu ładunkowi. 4) Strumień świetlny, wielkość określona w fotometrii wizualnej jako ta część mocy promieniowania przechodzącej przez daną powierzchnię, którą rejestruje oko (oko jest odbiornikiem selektywnym różnie reagującym na światło o różnej długości fali); strumień świetlny przez powierzchnię zamkniętą, otaczającą punktowe źródło światła, czyli całkowity strumień świetlny (zw. też mocą świetlną źródła) Φc = 4πI, gdzie I — światłość danego źródła; jednostką strumienia świetlnego jest lumen (lm); odpowiednikiem strumienia świetlnego w fotometrii fiz. jest strumień energii promieniowania mierzony w watach. 
