magnet

Encyklopedia PWN

magneto
[fr.],
pot. → iskrownik.
magnes
[łac. < gr.],
magnes trwały,
element wykonany z materiału magnetycznie twardego (magnetyczne materiały) namagnesowany do stanu nasycenia;
magnetometr
[gr.],
przyrząd do pomiaru różnych wielkości magnet. i ich zmian, np. elementów ziemskiego pola magnet., podatności i naturalnej pozostałości magnet. minerałów, skał i obiektów z wypalanej gliny, nasycenia magnet. przy badaniu przemian fazowych w stali, a także do wyznaczania krzywej magnesowania materiałów ferromagnetycznych.
namagnesowanie, magnetyzacja, polaryzacja magnetyczna, natężenie namagnesowania, ,
wektorowa wielkość fiz., stosunek całkowitego momentu magnet. ciała (dipolowy moment magnetyczny) do objętości ciała;
dział magnetyzmu ziemskiego, nauka zajmująca się badaniem pola magnet. Ziemi w jej przeszłości geologicznej;
pozostałość magnetyczna naturalna, ang. Natural Remanent Magnetization (NRM),
pozostałość magnet. uzyskana przez skały w ziemskim polu magnet. podczas ich powstawania i w czasie historii geol.;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia