fluorowce

fluorowce, halogeny,

pierwiastki chemiczne tworzące 17. grupę układu okresowego: fluor (F), chlor (Cl), brom (Br), jod (I), astat (At).

niemetale; w warunkach normalnych fluor i chlor są gazami, brom — cieczą, jod i astat — ciałami stałymi; w związkach mają stopnie utlenienia od –I (połączenia najtrwalsze) do VII; są pierwiastkami silnie elektroujemnymi, bardzo reaktywnymi; mają właściwości utleniające; z wodorem tworzą fluorowcowodory, których wodne roztwory są mocnymi kwasami, tworzącymi bardzo pospolite sole, halogenki; łączą się wzajemnie ze sobą, dając tzw. związki międzyfluorowcowe (międzyhalogenowe), np. ClF, Br₂Cl, IF₃, ClF₅, IF₇. Fluorowce występują w przyrodzie, z wyjątkiem sztucznie otrzymanego, promieniotwórczego astatu; najbardziej rozpowszechniony jest chlor. Fluorowce znalazły zastosowanie gł. jako środki dezynfekujące, utleniające oraz w syntezach org. do fluorowcowania; związki fluorowców są stosowane w niemal wszystkich dziedzinach przemysłu (chem., farm., mikro- i optoelektronicznym, metalurgicznym i in.). Największe znaczenie ma chlor i jego związki.