brom

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

brom

[gr. brṓmos ‘smród’],

Br, bromum,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 35;

Symbol: Br

Nazwa łacińska: Bromum

Liczba atomowa: 35

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 17 — fluorowce

Odkrycie: 1826

Odkrywca: Balard Antoine Jérôme

względna masa atomowa 79,904; należy do grupy fluorowców; b. jest czerwonobrunatną, lotną cieczą; miesza się z wodą i rozpuszczalnikami org.; temperatura topnienia –7,2°C, temperatura wrzenia 58,78°C; gęstość 3,12 g/cm³; niemetal; bardzo aktywny chemicznie, reaguje bezpośrednio z większością metali i niektórymi niemetalami oraz org. związkami zawierającymi wiązania nienasycone; stopnie utlenienia: od –I do VII; występuje w stanie związanym w wodzie mor., w skorupie ziemskiej (jako bromokarnalit i bromosylwinit w pokładach soli kam. i potasowej) oraz w organizmach roślinnych, zwierzęcych (zwłaszcza mor.); stosowany w produkcji barwników, leków, środków dezynfekcyjnych; szeroko są stosowane sole kwasu bromowodorowego bromki; b. działa trująco i parząco — wchodzi w skład niektórych bojowych środków trujących; roztwór wodny bromu, np. woda bromowa, jest używany w laboratoriach chem. jako utleniacz (zamiast czystego b.). Brom odkrył 1826 A.J. Balard.