chlor

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

chlor, Cl, chlorum,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 17;

Symbol: Cl

Nazwa łacińska: Chlorum

Liczba atomowa: 17

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 17 — fluorowce

Odkrycie: 1774

Odkrywca: Scheele Carl (Karl) Wilhelm

względna masa atomowa 35,4527(9); chlor należy do grupy fluorowców; niemetal; żółtozielony gaz o drażniącej woni, rozpuszczalny w wodzie (tzw. woda chlorowa); temperatura topnienia –101,0°C, temperatura wrzenia –34,0°C, gęstość 3,214 g/dm³; tworzy cząsteczki dwuatomowe; trujący; powoduje zahamowanie czynności oddechowych; użyty w I wojnie światowej jako gaz bojowy; bardzo aktywny chemicznie; przyjmuje stopnie utlenienia od –I do VII; reaguje bezpośrednio prawie ze wszystkimi pierwiastkami tworząc chlorki; z wodorem tworzy chlorowodór, którego roztwór wodny jest mocnym kwasem (solny kwas); łączy się także z innymi fluorowcami (związki międzyfluorowcowe); ważne znaczenie mają sole wywodzące się od tlenowych kwasów chloru (chlorany). Chlor jest rozpowszechniony w przyrodzie w postaci chlorków tworzących minerały (głównie halit, czyli sól kamienna, i sylwin) i występujących w wodzie morskiej, w niektórych wodach mineralnych oraz w płynach ustrojowych wyższych zwierząt; stosowany m.in. do dezynfekcji wody, w postaci związków używany do bielenia, do otrzymywania chloropochodnych organicznych, do produkcji kwasu solnego i innych związków chemicznych oraz w technologii materiałów elektronicznych, np. do trawienia półprzewodników. Chlor otrzymał 1774 chemik szwedzki K.W. Scheele, a zidentyfikował jako pierwiastek chemiczny 1810 angielski chemik i fizyk H. Davy.