solny kwas

solny kwas, kwas chlorowodorowy, HCl,

roztwór wodny chlorowodoru;

bezb. ciecz o duszącej woni, dymiąca w powietrzu, o gęstości zależnej od stężenia; żółta barwa technicznego kwasu solnego pochodzi od zanieczyszczeń, gł. związków żelaza; nasycony roztwór k.s. w temperaturze 15°C (gęstość 1,207 g/cm³) zawiera 42,7% HCl; roztwór zawierający 20,24% chlorowodoru stanowi azeotrop o temperaturze wrzenia 110°C; 37-procentowy k.s. jest zw. k.s. dymiącym lub k.s. stężonym); kwas solny jest jednym z najmocniejszych kwasów nieorg.; bardzo aktywny chemicznie; roztwarza prawie wszystkie metale; tworzy chlorki; otrzymywany przez absorpcję chlorowodoru w wodzie w specjalnych urządzeniach kamionkowych (zw. turyllami) lub tantalowych; stosowany w przemyśle chem., włók., spoż., tworzyw sztucznych, w metalurgii, w analizie i syntezie chem., jako rozpuszczalnik (również w postaci wody król.); k.s. (o stężeniu ok. 0,4–0,5%) znajduje się w soku żołądkowym (bierze udział w procesie trawienia).