eten

eten, etylen, H₂C=CH₂,

związek organiczny, najprostszy węglowodór nienasycony (alkeny);

bezb. gaz; temperatura topnienia –169°C, temperatura wrzenia –103,7°C; z powietrzem tworzy mieszaninę wybuchową; wykazuje zdolność do polimeryzacji oraz przyłączania wodoru, fluorowców, wody; eten jest jednym z fitohormonów (reguluje wzrost, rozwój i starzenie się roślin); produkowany na skalę przem. w wyniku katalitycznego odwodornienia etanu, uzyskiwany z gazów otrzymywanych w wyniku krakowania ropy naftowej lub w procesie odgazowania węgla; e. jest najważniejszym półproduktem w chem. przemyśle org.; służy do otrzymywania m.in. polietylenu, tlenku etylenu, aldehydu octowego, etylobenzenu i styrenu, octanu winylu oraz alkoholu etylowego; stosowany (gł. w postaci związanej) w ogrodnictwie i przechowalnictwie owoców.