regeneracja roślin
 
Encyklopedia PWN
regeneracja roślin,
fizjol. proces odtwarzania przez organizm roślinny uszkodzonych lub utraconych części: komórek, tkanek, organów, nawet prawie całego organizmu;
rośliny wykazują ogromne zdolności do regeneracji; w procesie gojenia ran (regeneracja roślin komórkowa i regeneracja roślin tkankowa) w miejscu uszkodzenia dojrzałe komórki ulegają odróżnicowaniu i zaczynają się dzielić, tworząc tkankę przyranną (kallus); utracone organy lub całe rośliny mogą być odtwarzane bezpośrednio z zawiązków organów (np. szczytowa część rośliny z pączka bocznego) lub organów (np. korzenie z łodygi, całe rośliny z liścia, np. u saintpauli, lub fragmentu liścia, np. u begonii, albo z fragmentów pędu, korzenia); w regulacji procesu regeneracji roślin i różnicowania biorą udział hormony (gł. auksyna, eten, cytokininy); z każdej komórki rośliny mającej cytoplazmę i jądro w odpowiednich warunkach (pożywka, temperatura, światło, natlenienie) może zostać odtworzony cały, identyczny organizm (zjawisko totipotencji), dlatego regeneracja roślin jest wykorzystywana w hodowli roślin metodą klonowania roślin i kultur tkankowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia