regeneracja
 
Encyklopedia PWN
regeneracja
[łac. regeneratio ‘odrodzenie’, ‘odnowienie’],
biol. odbudowa utraconych części ciała w żywym organizmie;
organizmy z różnych grup taksonomicznych cechują się różną zdolnością do regeneracji; powszechna u jamochłonów (np. u stułbi) oraz roślin wyższych; u zwierząt wyższych zdolność regeneracji jest mniejsza, odtworzone mogą być tylko niektóre narządy lub ich części (np. ogon u gekonów, kończyny u salamander); nie ma pełnej korelacji między zdolnością do regeneracji a taksonomiczną pozycją danego organizmu, np. dżdżownice odtwarzają utraconą głowową część ciała, a blisko z nimi spokrewnione pijawki nie mają takiej zdolności. U ssaków regeneracja zachodzi w ograniczonym zakresie, np. zrastanie złamanych kości, powstawanie nowych naczyń krwionośnych w obrębie uszkodzonych tkanek, zrastanie brzegów ran; czasami występuje także proces hipertrofii kompensacyjnej, zw. także regeneracją kompensacyjną (np. po usunięciu części wątroby pozostała część ulega przerostowi, przejmując funkcje całego narządu).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia