stereofonicznym
Encyklopedia PWN
magnetofon
urządzenie do zapisywania (rejestracji) na taśmie magnet. (magnetyczny zapis) i odczytywania z niej sygnału fonicznego (dźwięku przetworzonego na sygnał elektr.);
[gr.],
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
pętla fazowa, pętla sprzężenia fazowego, PLL, ang. Phase-Locked Loop,
układ elektroniczny nieliniowy ze sprzężeniem zwrotnym mający na celu utrzymywanie jednakowych wartości częst. i fazy sygnałów wejściowego i wyjściowego.
płyta kompaktowa, płyta CD, płyta CD-A,
rodzaj dysku optycznego będącego nośnikiem stereofonicznego dźwięku (muzyki) zapisanego w systemie CD;
SDDS, ang. Sony Dynamic Digital Sound,
system cyfrowego, stereofonicznego, wielokanałowego zapisu dźwięku, oprac. 1993;
system filmu szerokoekranowego (szerokoformatowego), oprac. 1955 z inicjatywy M. Todda przez B. O’Briana z koncernu American Optical Company;
