PDP
 
Encyklopedia PWN
PDP, ang. Plasma Display Panel, ekran plazmowy, wyświetlacz plazmowy,
ekran, na którym obraz powstaje w wyniku luminescencji luminoforu, wywołanej promieniowaniem nadfioletowym emitowanym podczas wyładowania jarzeniowego w gazie (wyładowanie elektryczne);
wyładowaniu towarzyszy jonizacja gazu (tj. powstanie plazmy, stąd nazwa). Ekran plazmowy jest zbud. z 2 szklanych płyt, na których znajdują się paski przewodnika (elektrody), przezroczyste dla promieniowania świetlnego; paski na jednej płycie są położone prostopadle do pasków na drugiej, a miejsca na ekranie, odpowiadające ich krzyżowaniu się, stanowią tzw. punkty obrazowe (piksele), składające się na wyświetlany obraz. Przestrzeń między płytami jest wypełniona mieszaniną gazów szlachetnych (zwykle neonu i ksenonu) o niskim ciśnieniu i podzielona przegrodami tworzącymi równoległe kanały, których ściany są pokryte luminoforem emitującym promieniowanie o jednej z barw podstawowych (czerwonej, żółtej lub niebieskiej). Gdy napięcie elektr. (zależne od doprowadzonego sygnału wizyjnego) w miejscach krzyżowania się elektrod przekracza pewną wartość, zw. napięciem zapłonu, wówczas następuje w tym miejscu wyładowanie jarzeniowe, któremu towarzyszy emisja promieniowania nadfioletowego, pobudzającego do świecenia luminofor w danym obszarze. W przypadku ekranów plazmowych stałoprądowych, DC-PDP (ang. Direct Current PDP), sterowanych napięciem nie zmieniającym się w czasie, w chwili wystąpienia wyładowania uzyskuje się tylko jeden krótki impuls świetlny, a generacja kolejnego impulsu świetlnego wymaga przerwania procesu jonizacji (np. przez zmniejszenie napięcia poniżej wartości tzw. napięcia gaszenia) i ponownego jej wywołania w wyniku zwiększenia napięcia. Korzystniejsze jest zasilanie elektrod napięciem przemiennym; w przypadku ekranów plazmowych przemiennoprądowych, AC-PDP (ang. Alternate Current PDP), przy odpowiednio dużej częst. zmian napięcia (zwykle powyżej 30 kHz), nieciągła emisja promieniowania świetlnego z danego punktu obrazowego jest odbierana przez oko jako świecenie ciągłe; przyczynia się do tego także fakt, że wszystkie punkty obrazowe są pobudzane jednocześnie (a nie kolejno, jak w kineskopie); przerwanie świecenia następuje dopiero po doprowadzeniu do elektrod tzw. impulsu gaszącego — impulsu napięcia o odpowiedniej polaryzacji i czasie trwania; ekrany AC-PDP, ciągle udoskonalane, są obecnie najczęściej stosowane.
Ekrany plazmowe nie emitują szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego, odznaczają się stabilnym (bez migotania), nie wykazującym zniekształceń geom. obrazem, bardzo dobrą kontrastowością i jasnością świecenia (powyżej 300 cd/m2) na całej powierzchni ekranu, szerokim kątem dobrego widzenia (powyżej 160°), długim czasem gwarantowanej pracy (powyżej 30 tys. godz.), niewrażliwością na działanie pola magnet.; mają stosunkowo małą masę i płaską konstrukcję (zwykle grubość mniejszą od kilkunastu cm), co umożliwia ich montowanie na ścianie. Ekrany te są wykorzystywane do budowy monitorów barwnych — komputerowych i telew., a zwłaszcza monitorów wielkoekranowych o przekątnej powyżej 100 cm i formacie 16 : 9, spełniających wymagania telewizji HDTV i kina domowego. Najważniejszą wadą ekranów plazmowych jest ob. (2005) ich bardzo wysoka cena.
Mirosław Rusek
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia