displej
urządzenie optoelektroniczne do obrazowania informacji;
[ang.],
wyświetlacz,
displej
Encyklopedia PWN
obraz może mieć postać pojedynczego punktu (displej sygnalizujący, zwany też sygnalizatorem dwustanowym), zbioru znaków, np. cyfr, liter (displej alfanumeryczny), figur lub obrazów nieruchomych (displej graficzny) albo ruchomych (displej wideo). Niekiedy displeje graficzne i wideo są zwane ekranami. W zależności od zasady działania displeje dzieli się na: displeje aktywne, które przetwarzają dostarczoną energię elektryczną na promieniowanie widzialne, tj. emitują światło (informację przekazują przez jej wyświetlenie), oraz displeje pasywne, które wykorzystują dostarczoną energię do zmiany swoich właściwości optycznych (np. zaczynają przepuszczać lub rozpraszać promieniowanie) i do odczytu informacji wymagają zewnętrznego źródła światła. Podstawowymi parametrami displeja są: liczba pikseli i ich wielkość, wymiary geometryczne, liczba i natężenie wyświetlanych barw, kontrastowość, szybkość działania, napięcie zasilania, pobór mocy. Do zalet displejów aktywnych należy wysoka jakość uzyskiwanego obrazu, do wad — duży pobór mocy oraz zwykle duża masa; do zalet displejów pasywnych należy bardzo mały pobór mocy i stosunkowo duża sprawność, do wad — zazwyczaj niezbyt dobra jakość obrazu. Rozróżnia się displeje: elektronopromieniowe (lampy obrazowe), ciekłokrystaliczne (LCD) i plazmowe (PDP), a także elektroluminescencyjne oraz próżniowe fluorescencyjne (VFD). Wszystkie wymienione displeje, poza ciekłokrystalicznymi, należą do grupy displejów aktywnych. Najszerszy zakres zastosowań mają obecnie displeje elektronopromieniowe, obserwuje się jednak dynamiczny rozwój displejów ciekłokrystalicznych i plazmowych. Displeje są stosowane powszechnie w zegarkach, kalkulatorach, aparaturze pomiarowej, komputerach, telewizorach, konsolach gier elektronicznych, a także wykorzystywane do budowy wielkich ekranów obrazowych.
