VFD
 
Encyklopedia PWN
VFD, ang. Vacuum Fluorescent Display, ekran fluorescencyjny, wyświetlacz fluorescencyjny,
ekran, na którym powstaje obraz świetlny w wyniku luminescencji (fluorescencji) luminoforu wywołanej strumieniem szybkich elektronów.
Ekran VFD jest zbud. z 2 położonych blisko siebie płyt szklanych (stanowiących próżnioszczelną obudowę), między którymi znajdują się odpowiednio ukształtowane katody i elektrody sterujące wiązką elektronów; na wewn. powierzchni czołowej płyty szklanej są naniesione cienkie, wąskie paski materiału świecącego (luminoforu), pokryte materiałem przewodzącym, będącym wspólną anodą ekranu VFD; źródłem elektronów mogą być (podobnie jak w kineskopie) żarzone katody (wówczas jest konieczne utrzymywanie próżni wewnątrz obudowy) lub atomy gazu ulegające jonizacji pod działaniem pola elektr. występującego w obszarze pomiędzy tzw. zimną katodą a elektrodą sterującą (wówczas przestrzeń wewnątrz obudowy jest wypełniona rozrzedzonym gazem szlachetnym). Wytworzone w obszarze katody elektrony przemieszczają się w kierunku anody, są odchylane i przyspieszane przez elektrody sterujące zgodnie z doprowadzonym do nich sygnałem wizyjnym, a następnie wywołują świecenie w odpowiednich punktach luminoforu; świecące punkty tworzą obraz oglądany na ekranie. Wyświetlany obraz może być jednobarwny lub kolorowy, przy czym różne barwy świecenia uzyskuje się w wyniku domieszkowania materiału świecącego, np. atomami miedzi, glinu, srebra, lub stosowania luminoforów będących związkami skandowców i lantanowców.
Ekrany VFD nie emitują szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego, odznaczają się stabilnym (bez migotania) i nie wykazującym zniekształceń obrazem, dużą luminancją (dla światła białego ponad 300 cd/m2) i dobrą kontrastowością (tj. stosunkiem luminancji punktu najjaśniejszego do najciemniejszego powyżej 100 : 1), bardzo krótkim czasem reakcji na doprowadzony sygnał wizyjny, umożliwiającym odtwarzanie obrazów ruchomych o dużej dynamice, niskim napięciem zasilania i małym poborem mocy, a także małą masą i płaską konstrukcją (grubość na ogół nie przekracza kilku cm). Ekrany VFD są ob. szeroko stosowane w sprzęcie powszechnego użytku (ESPU), aparaturze kontrolno-pomiarowej, konsolach gier multimedialnych i w wielu innych urządzeniach służących do obrazowania informacji; szczególnie dobrze nadają się na ekrany wizyjne o przekątnej pola obrazowego powyżej 1 m, a zwłaszcza ekranów-gigantów o bardzo dużych powierzchniach (np. typu jumbotron), umieszczanych w obiektach otwartych, takich jak stadiony sport., tereny wystawowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia