Najczęściej stosuje się podział monitorów pod względem: 1) rodzaju wyświetlacza — na monitory:
elektronopromieniowe (CRT, ang. Cathode Ray Tube), odznaczające się doskonałą jakością obrazu, ale stosunkowo dużą masą, stosowane głównie jako urządzenia stacjonarne;
ciekłokrystaliczne (
LCD), o obrazie dobrej jakości, małej masie i płaskiej konstrukcji, powszechnie stosowane w urządzeniach przenośnych (
laptopach,
palmtopach, konsolach gier komputerowych);
plazmowe (
PDP), o obrazie dobrej jakości, stosunkowo małej masie i płaskiej konstrukcji, wykorzystywane głównie do budowy urządzeń wielkoekranowych spełniających wymagania telewizji HDTV i kina domowego, a także do wyświetlania informacji w miejscach publicznych; 2) zastosowania — m.in. na monitory:
telewizyjne, stosowane np. w studiu telewizyjnym do kontroli obrazu telewizyjnego, w telewizyjnych systemach dozorowych (obserwacja obiektów, np. ulic), w telewizji przemysłowej (kontrola przebiegu procesów produkcyjnych);
komputerowe, służące do komunikacji użytkownika z komputerem w trybie interakcyjnym, mogące wyświetlać dowolny obraz zarówno ruchomy, jak i nieruchomy; dzieli się je, zależnie od sposobu sterowania, na
znakowe, wyświetlające tylko ustalony zestaw znaków, których kształt jest zapisany na stałe w pamięci komputera, oraz
graficzne, wyświetlające dowolny obraz, przekazywany w postaci
mapy bitowej;
medyczne, stosowane w urządzeniach kontrolujących stan organizmu ludzkiego (np. podczas operacji chirurgicznych i reanimacji); 3) barwy obrazu — na monitory:
kolorowe i
monochromatyczne (czarno-białe, bursztynowe, zielone i in.).
