telewizja programowa,
środek masowego komunikowania, za pomocą którego do szerokiego grona odbiorców docierają specjalnie przygotowane programy o zróżnicowanym charakterze: informacyjne, artystyczne, edukacyjne, oświatowe, sportowe, rozrywkowe, seriale filmowe, filmy fabularne, spektakle teatralne.
telewizja programowa
Encyklopedia PWN
Telewizja, podobnie jak radio, ma zdolność natychmiastowego dotarcia do odbiorcy, umożliwia również bezpośrednią transmisję wydarzeń, choć w ogólnym programie telewizyjnym liczba programów nadawanych „na żywo” z miejsca wydarzeń jest bardzo mała, większość programów jest rejestrowana na taśmach magnetycznych, które mają walor dokumentalny. Dzięki emocjonalnemu przeważnie oddziaływaniu na odbiorcę przekazy telewizyjne mają umożliwić kształtowanie opinii publicznej. Przyjęcie określonych standardów i systemów telewizyjnych oraz możliwość ich przemiany pozwala na szeroko zakrojoną wymianę międzynarodowych programów przy wykorzystaniu wszystkich dostępnych środków transmisyjnych, jak linie kablowe, linie radiowe, łącza światłowodowe. Wymiana międzynarodowa jest znacznie łatwiejsza w przypadku transmisji cyfrowych (telewizja). Pierwsze stacje telewizji programowej uruchomiono w USA (1928), ZSRR (1931), Francji (1932), Niemczech (1935), Wielkiej Brytanii (1936), lecz dopiero postęp techniczny i obniżenie kosztów produkcji wpłynęły — począwszy od lat 50 — na umasowienie telewizji programowej i bardzo szybki jej rozwój. Ogółem na świecie 1985 działało 688 mln odbiorników telewizyjnych, 1990 — 826 mln, a 2000 — 1,4 mld. Pod względem prawnym telewizje programowe na świecie można podzielić na: rządowe, publiczne (autonomiczne, działające jako instytucje użyteczności publicznej) i prywatne (w większości krajów udziela się zezwoleń na prowadzenie działalności telewizyjnej osobom prywatnym). Telewizje rządowe i publiczne utrzymują się z opłat abonentów, w wielu przypadkach z reklamy, ewentualnie dotacji (stałych lub okresowych); telewizja prywatna utrzymuje się z ogłoszeń oraz reklam i w większości ma charakter komercyjny. Krajowe organizacje telewizyjne i (zazwyczaj) radiowe są zrzeszone w organizacje międzynarodowe (np. w Europie działa Europejska Unia Radiofoniczna, EBU, a bezpośredniej wymianie programów służy Eurowizja).
