logiczne
Encyklopedia PWN
antynomia
log. para zdań (zdanie) wzajemnie sprzecznych, z których każde zdaje się równie dobrze uzasadnione (uzasadnianie).
[gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, nómos ‘prawo’],
logik polski, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej.
rachunek nazw, teoria nazw,
dział logiki formalnej, którego przedmiotem badań są formuły logiczne (logiczne schematy wnioskowania), zawierające tzw. zmienne nazwowe, oznaczane zwykle dużymi literami (A, B, C... P, S, M...), a także funktory zdaniotwórcze od argumentów nazwowych.
Tarski Alfred, pierwotnie A. Tajtelbaum, ur. 14 I 1901, Warszawa, zm. 27 X 1983, Berkeley (stan Kalifornia),
polski logik, matematyk i filozof; uważany za jednego z największych logików w dziejach nauki.
logik, matematyk i filozof, malarz i teoretyk sztuki.
niemiecki filozof, główny przedstawiciel klasycznej niemieckiej filozofii idealistycznej, jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia.
