rachunek nazw

rachunek nazw, teoria nazw,

dział logiki formalnej, którego przedmiotem badań są formuły logiczne (logiczne schematy wnioskowania), zawierające tzw. zmienne nazwowe, oznaczane zwykle dużymi literami (A, B, C... P, S, M...), a także funktory zdaniotwórcze od argumentów nazwowych.

Twórcą teorii nazw był Arystoteles; tradycyjna teoria nazw (sylogistyka) wypracowała liczne prawa rachunku nazw dotyczące zarówno wnioskowania bezpośredniego, jak i pośredniego, nie uwzględniała jednak budowy wewnętrznej nazw. Interpretacji teorii nazw jako pewnego rachunku logicznego dokonał G.W. Leibniz, a G. Boole opracował pierwszy system rachunku nazw (algebra Boole’a). We współczesnej logice matematycznej rachunkowi nazw, zwany też logiką nazw odpowiada fragment rachunku predykatów lub kwantyfikatorów.