funktor
 
Encyklopedia PWN
funktor
[łac. fungor ‘sprawuję’, ‘wykonuję’],
log. wyrażenie nie będące nazwą ani zdaniem, które w połączeniu z innymi wyrażeniami, zw. jego argumentami, tworzy inne wyrażenie bardziej złożone: nazwę, zdanie bądź inny funktor;
funktorem nazwotwórczym jest np. słowo „córka” w wyrażeniu „córka Lilki”, funktorem zdaniotwórczym — np. słowo „jest” w wyrażeniu „życie jest piękne”, a funktorem funktorotwórczym — np. słowo „mocno” w zwrocie „grzeje mocno”; do funktorów należą np. predykaty i spójniki log. (logiczna stała).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia