religie afrochrześcijańskie,
religie w Czarnej Afryce, nawiązujące zarówno do idei, nauk i praktyk chrześc., jak i do tradycji rel. Afrykanów.
religie afrochrześcijańskie
Encyklopedia PWN
Początki religii afrochrześcijańskich sięgają 2. etapu chrystianizacji Afryki, czyli okresu po wielkich odkryciach geogr. (XVII w.). Doktrynalnym składnikiem religii afrochrześcijańskich są nauki głoszone przez założycieli i ich następców duchowych, inspirowane gł. przez Biblię, o charakterze proroczym, mesjanistycznym lub millenarystycznym (np. idea Czarnego Mesjasza) oraz rel.-etyczne zasady postępowania dla wiernych. W kulcie dominują takie elementy, jak: obrzęd będący połączeniem tradycyjnej inicjacji z sakramentem chrztu, zbiorowe modlitwy i tańce prowadzące do ekstazy rel. (nawiedzenie przez Ducha Św.), ceremonie uzdrowicielskie. Wyznawcy religii afrochrześcijańskich tworzą na obszarze Afryki ponad 8 tys. wspólnot wyznaniowych (najwięcej w RPA) liczących od kilkuset do kilku milionów wyznawców. Wspólnoty te (tzw. Kościoły afrochrześc.) powstały w następstwie odłączenia się grupy wiernych od misyjnych Kościołów protest. (m.in. Wschodnioafryk. Ruch Odrodzeniowy w Ugandzie, Kenii, Tanzanii, Rwandzie i Burundi) lub katol. (np. Legion Marii zał. 1963 w Kenii, Dżamaa w Demokr. Rep. Konga, Katol. Kościół Św. Serca w Zambii) lub na pewnym etapie rozwoju ruchu rel.-społ. (często o charakterze antykolonialnym), zainicjowanego wystąpieniem charyzmatycznego przywódcy rel. — założyciela nowej religii. Do drugiego z wymienionych typów wspólnot (stanowiących większość) należą m.in.: Kościół Harristów na Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kościół Kimbangistów w Demokr. Rep. Konga, Kościół Lumpa w Zambii, Kościół Mai Chaza i Kościół Johane Masowe w Zimbabwe, Kościół ama-Nazaretha Izaaka Shemba w RPA, Kościoły Aladura w Afryce Zachodniej.