Światowa Rada Kościołów
 
Encyklopedia PWN
Światowa Rada Kościołów, ang. World Council of Churches,
organizacja ekumeniczna Kościołów chrześcijańskich, utworzona 1948 w Amsterdamie; siedziba w Genewie; powstała w wyniku integracji 2 głównych nurtów ruchu ekumenicznego: Praktycznego Chrześcijaństwa oraz Wiary i Ustroju Kościoła; 1961 połączyła się z nią Międzynarodowa Rada Misyjna.
zrzesza 347 Kościołów tradycji prawosławnej, starokatolickiej, anglikańskiej, luterańskiej, ewangelicko-reformowanej, metodystycznej, baptystycznej i zielonoświątkowej ze 120 krajów; odbyło się 9 Zgromadzeń Ogólnych Światowej Rady Kościołów (1948, 1954, 1961, 1968, 1975, 1983, 1991, 1998, 2006); od Soboru Watykańskiego II następuje zbliżenie między Światową Radą Kościołów a Kościołem katolickim (m.in. powstały wspólne grupy robocze, komisje mieszane); członkami Światowej Rady Kościołów mogą być Kościoły chrześcijańskie z minimalną liczbą 25 tys. wyznawców (w Polsce do Światowej Rady Kościołów należą: Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, Kościół Polskokatolicki, Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP, Kościół Starokatolicki Mariawitów); rady Kościołów z poszczególnych krajów (ok. 40) mają status członków stowarzyszonych, którzy także są reprezentantami mniejszych Kościołów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia