Congar Yves Marie-Joseph

Congar

[kągạ:r]

Yves Marie-Joseph, ur. 13 IV 1904, Sedan, zm. 22 VI 1995, Paryż,

fr. teolog katol., dominikanin; historyk dogmatów, eklezjolog; prekursor katol. ekumenizmu.

Hhistoryk dogmatów, eklezjolog; prekursor katol. ekumenizmu; od 1931 (z przerwami) profesor w Wyższej Szkole Dominikańskiej w Saulchoir k. Paryża, 1954–56 odsunięty przez władze kośc. od nauczania, 1956–68 w Strasburgu, potem w Inst. Katol. w Paryżu; zwolennik koncepcji Kościoła jako Ludu Bożego i zwiększenia roli świeckich w Kościele, wywarł wpływ na przebieg i uchwały Soboru Watykańskiego II; gł. prace: Chrétiens désunis (1937), Vraie et fausse réforme dans l’Église (1950), Jalons pour une théologie du laïcat (1953), Wiara i teologia (1960, wyd. pol. 1967), Chrystus i zbawienie świata (1965, wyd. pol. 1968), Kościół jako sakrament zbawienia (1975, wyd. pol. 1980), Je crois en l’Esprit Saint (t. 1–2 1979–80), Martin Luther (1983), Duch Święty w „ekonomii” (1995).