rehabilitacja
med. oddziaływania leczn., społ. i zawodowe (u dzieci też pedag.) w celu przywrócenia u człowieka sprawności i zdolności do samodzielnego życia w społeczeństwie;
[łac.],
rehabilitacja
Encyklopedia PWN
rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie — w możliwie wysokim stopniu — sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społ., zaw. i rodzinnej.
Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową; rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczn., naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi; rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi kalekiemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społ. i do nowych form uczestnictwa w życiu społ. oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności); rehabilitacja zawodowa (reaktywizacja) może być procesem długotrwałym i złożonym, a jej powodzenie zależy gł. od przekonania inwalidy o jej celowości.
