klimatoterapia

klimatoterapia

[gr.],

dziedzina fizjoterapii wykorzystująca do celów leczn. czynniki klimatu, takie jak: temperatura, ruch i wilgotność powietrza, jego elektr., chem. i mech. właściwości, ponadto promieniowanie słoneczne;

zróżnicowanie bodźców klim. jest związane przede wszystkim z położeniem geogr., wysokością nad poziomem morza, ukształtowaniem i stopniem pokrycia terenu przez roślinność oraz jej składem gatunkowym, także rodzajem gleby, odległością od mórz i oceanów; na obszarze Polski rozróżnia się 3 gł. regiony: nizinny, górski, nadmor., o odmiennych warunkach bioklim. (bioklimatologia). Do zabiegów klimatoterapeutycznych należą m.in.: kąpiele słoneczne (helioterapia) i powietrzne (aeroterapia), gry i zabawy ruchowe na powietrzu, ćwiczenia na ścieżce zdrowia, spacery leczn. na wyznaczonych trasach (terenoterapia), kąpiele w otwartych zbiornikach wód; zalicza się do nich również stosowanie komór klim.