erozja gleby,
jeden z procesów wyrównywania (denudacja) powierzchni Ziemi;
erozja gleby
Encyklopedia PWN
powoduje niszczenie gleby, aż do całkowitej likwidacji profilu glebowego; główną naturalną przyczyną erozji gleby jest woda i wiatr; najsilniej, często gwałtownie, występuje erozja gleby na terenach pagórkowatych, głównie lessowych i górzystych, pozbawionych naturalnej szaty roślinnej w wyniku niewłaściwej lub rabunkowej gospodarki człowieka (np. nadmierny wyrąb lasów, nieodpowiednia uprawa roli i roślin). Rozróżnia się erozję gleby wodną, powierzchniową i rozmywową; erozja gleby rozmywowa przy słabszym nasileniu (tzw. erozja gleby żłobinowa) może być powstrzymana przez zabiegi agrotechniczne; przy większym nasileniu (tzw. erozja gleby wąwozowa) rekultywację gleby osiąga się przez stosowanie trudnych zabiegów inżynieryjnych (np. budowę progów na potokach stałych i sezonowych), leśnych (np. zalesianie i zadrzewianie zboczy zaliczane do fitomelioracji) i rolnicznych (np. stosowanie odpowiednich płodozmianów przeciwerozyjnych, uprawa mechaniczna gleby w poprzek stoków); erozja gleby w XIX i 1. połowie XX w. zamieniła w nieużytki duże obszary gruntów ornych, np. w USA, Australii, Indiach, Chinach; w Polsce najsilniej występuje w górach i na Wyżynie Lubelskiej.
