epidemia
med. wystąpienie u ludzi zachorowań na określoną chorobę w określonym czasie i na określonym terenie w liczbie przypadków większej niż przeciętnie;
[gr.],
epidemia
Encyklopedia PWN
epidemia chorób zakaźnych występuje lub bierze początek zwykle na terenie, na którym zachorowania występowały endemicznie (endemia), może także wystąpić na obszarze dotychczas wolnym od tej choroby. Źródłem zakażenia jest najczęściej chory człowiek lub nosiciel zarazków, chore zwierzę lub produkty pochodzenia zwierzęcego, rzadko rośliny; zarazki mogą się przenosić przez bezpośredni kontakt z chorym, przez powietrze, wodę, pokarmy lub np. za pośrednictwem niektórych stawonogów (muchy, komary, wszy, pchły, kleszcze i in.). Termin epidemia bywa też stosowany na określenie wszelkich chorób, urazów, stanów patologicznych, a także innych zjawisk występujących masowo wśród ludności na określonym terenie (np. epidemia samobójstw). Do najbardziej znanych należą epidemie: tzw. dżumy ateńskiej (prawdopodobnie jednoczesne wystąpienie kilku chorób — ospy, duru plamistego, dżumy i czerwonki) w czasie wojny peloponeskiej, czarnej śmierci (dżumy) obejmującej w XIV w. całą Europę, duru plamistego w czasie wojen napoleońskich, grypy (zwanej hiszpanką) 1918–19, oraz grypy azjatyckiej 1957–58; obecnie cechy epidemii przybiera zakażenie wirusem HIV, powodujące zespół nabytego zaniku odporności (AIDS).
