drugi obieg wydawniczy

drugi obieg wydawniczy, obieg niezależny,

określenie używane w publicystyce od ok. 1980, oznaczające produkcję i społ. obieg nie cenzurowanych publikacji, druków akcydensowych, materiałów ikonograficznych, audiowizualnych, o charakterze publicyst., społ., polit., hist., lit. itp., wyd. w Polsce 1976–90.

Wyd. w Polsce 1976–90. początkowo przez powstające niezależne organizacje (np. KSS „KOR”, KPN), od 1977 także przez niezależne wydawnictwa (np. NOWA, Krąg) i grupy środowiskowe (uczniowskie, studenckie, zakładowe, zawodowe); w d.o.w. publikowali wybitni pisarze, poeci, naukowcy; także określenie publikacji tego rodzaju w innych krajach środkowej i wschodniej Europy (w ZSRR samizdat); oblicza się, że w Polsce od 13 XII 1981 do końca 1988 w d.o.w. ukazało się ok. 4,5 tys. tytułów książek i broszur oraz ok. 2 tys. tytułów prasy; szacuje się, że stały kontakt z tymi publikacjami miało ok. 100 tys. osób, a sporadyczny — 200–250 tys.