Rumunia. Muzyka

Rumunia. Muzyka.

Ludowa muzyka rumuńska pozostawała długo pod wpływami tur., słow. i węg.; jest oparta na skalach ze zwiększonymi sekundami, także wąskozakresowych i na pentatonice; pieśni (m.in. popularna doina), zwykle 1-głosowe, z licznymi melizmatami, uprawiane przez muzykantów-śpiewaków zw. lautarami; tańce (m.in. wolna hora i szybka sîrba) były wykonywane z udziałem kapel, tzw. tarafów; bogate instrumentarium: liczne rodzaje fletów, dudy (cimpoi), trombita (bucium), cymbały, cytra, kobza, skrzypce i in. Cerkiewna muzyka rumuńska (pierwsze zabytki z XV w.) kształtowała się pod wpływem chorału bizantyńskiego.

Rozwój świeckiej muzyki profesjonalnej, hamowany przez panowanie tur., rozpoczął się na przeł. XVIII i XIX w. W Bukareszcie powstało 1834 towarzystwo filharmoniczne i 1864 konserwatorium (analogicznie 1835 i 1860 w Jassach), 1866 orkiestra symfoniczna, 1885 zespół operowy. Pierwsi kompozytorzy pochodzenia niem. ustąpili w 2. poł. XIX w. miejsca twórcom rodzimym, opierającym swą twórczość gł. na folklorze rumuńskim (C. Porumbescu, G. Stephanescu — twórca pierwszej symfonii rumuńskiej, E. Caudella, G. Musicescu, D. Kiriac, I. Vidu). Najwybitniejszą indywidualnością w muzyce rumuńskiej był G. Enescu, który wywarł wpływ na innych kompozytorów (M. Negrea, S. Dragoi, P. Constantinescu, D. Cuclin, M. Jora, S. Golestan, A. Mendelsohn). Współcześnie działa grupa twórców stosujących nowocz. techniki kompozytorskie: A. Vieru, S. Niculescu, T. Olah, D. Constantinescu, A. Stroe, C. Taranu, M. Moldovan. Światową sławę zdobyli m.in.: pianista D. Lipatti, dyrygenci — G. Georgescu, M. Basarab. Grupa kompozytorów awangardowych skupia się wokół, zał. w Klużu, zespołu instrumentalnego Ars Nova.