Polska. Siły zbrojne. Druga Rzeczpospolita

Polska. Siły zbrojne. Druga Rzeczpospolita.

Po zakończeniu działań wojennych przeprowadzono demobilizację armii; od 1922 WP liczyło ok. 290 tys. żołnierzy, w tym m.in. 30 dywizji piechoty, 40 pułków kawalerii, 31 pułków artylerii lekkiej, 10 pułków artylerii ciężkiej, 6 pułków lotnictwa; odrębnym rodzajem sił zbrojnych była Polska Marynarka Wojenna; 1924 utworzono Korpus Ochrony Pogranicza. W latach 20. WP było trzecią co do wielkości armią lądową Europy (po Armii Czerwonej i armii fr.); zasadniczym rodzajem broni była piechota; wykorzystywanie kawalerii jako wojsk szybkich wynikało z doświadczeń wojny polsko-bolszewickiej 1919–21; 1930 jednostki pancerne uznano za nowy rodzaj broni, wspierający piechotę i artylerię podczas działań wojennych. Zwierzchnikiem sił zbrojnych był Naczelnik Państwa, później Prezydent RP, dowódcą w okresie pokoju — min. spraw wojsk., a wodzem nacz. w okresie wojny — przewodniczący Ścisłej Rady Wojennej (od 1926 Gł. Inspektor Sił Zbrojnych). W 1936 rozpoczęto 6-letni plan modernizacji WP oparty na krajowym przemyśle zbrojeniowym budowanym m.in. w Centralnym Okręgu Przemysłowym.

PZL P.37 Łoś

Tanki polskie nad Dźwiną