Chiny. Polityka społeczna
 
Encyklopedia PWN
Chiny. Polityka społeczna
jest prowadzona centralnie przez państwo. Obejmuje ona system emerytur, rent, zasiłków i ubezpieczeń społ., oświatę oraz opiekę zdrowotną. Państwo zapewnia emerytury zatrudnionym w przedsiębiorstwach państw. i urzędach; stanowi to tylko niewielki odsetek ogółu zatrudnionych. Bezrobotni nie otrzymują zasiłków; do ich utrzymania są zobowiązani ich pracujący krewni; istnieje też prawny obowiązek opieki i utrzymania swoich starych rodziców. Funkcjonuje system rent inwalidzkich i zasiłków chorobowych oraz macierzyńskich. Systemem emerytalnym są objęci tylko pracownicy państw. przedsiębiorstw. Opieka zdrowotna jest bezpłatna, a ubezpieczenie obejmuje także członków rodziny. W 1996 zaczęto wprowadzać reformę systemu opieki zdrowotnej, który do 2000 objął mieszkańców dużych miast. Nakłady na zabezpieczenie społ. 1999/2000 stanowiły 16,4% wydatków budżetowych. Oświata. Od 1980 jest realizowana reforma strukturalna i programów nauczania w szkolnictwie wszystkich szczebli. Obowiązkiem szkolnym są objęte dzieci w wieku 7–17 lat; nauka jest bezpłatna, a szkoły świeckie i wyłącznie państwowe. Podstawę systemu oświat. stanowi 5-letnia obowiązkowa szkoła elementarna, w której naukę rozpoczyna się w wieku 7 lat. Dalsze kształcenie odbywa się w 2-stopniowych szkołach średnich; większość szkół średnich to szkoły typu ogólnokształcącego. Nauczanie jest łączone z pracą produkcyjną. Do szkół podstawowych uczęszcza ok. 95% dzieci w wieku 7–12 lat, naukę w szkole średniej I stopnia podejmuje przeciętnie ok. 60% absolwentów szkół podstawowych; 1988 w szkołach podstawowych uczyło się 123,7 mln uczniów, w szkołach średnich — ok. 53 mln.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia