Chiny. Film
 
Encyklopedia PWN
Chiny. Film.
Pierwsze filmy to 15-minutowa ekranizacja opery Ren Jangfenga (1905) oraz krótki film fabularny (1913) zrealizowany przez Zhang Weitonga i Zhang Zhenqiu; w latach 20. produkcją i dystrybucją filmów zajmowali się cudzoziemcy; studia działały w Szanghaju, a od 1937 (po napaści japońskiej) w Wuhan i Chongqing; do najczęstszych gatunków należały: ekranizacje oper, filmy rozrywkowe, dramaty społeczne (m.in. Cheng Bugao) oraz wojenne, upamiętniające walkę z Japończykami. Po 1945 o rozwoju filmu decydowali reżyserzy chińscy: najwybitniejszy Yuan Muzghi, założyciel studia w Yan’an, a także tworzący w Szanghaju Zhang Iunli, Shi Hui i in.; 1949 powstała pierwsza wytwórnia filmowa — Studio Północno-wschodnie, z którym związał swoją działalność Wang Bin. Po proklamowaniu 1949 ChRL przemysł filmowy został upaństwowiony i uznany za jedną z najważniejszych dziedzin kultury. W okresie „rewolucji kulturalnej” dorobek kinematografii chińskiej określano jako „burżuazyjny chwast”, a filmowców i aktorów poddano represjom i politycznej reedukacji. Po upadku tzw. bandy czworga (X 1976) przemysł filmowy podjął normalną produkcję, głównie filmów rozrachunkowych (twórczość Ling Zifenga, Zhang Dongtiana, Xu Guminga, Zhang Lianga, Xie Jina i in.); powstawały także kostiumowe filmy historyczne i ekranizacje oper (m.in. Thou You, Wu Yigonga, Zhang Shuhuonga, Sin Yongpinga) oraz poświęcone bohaterom wschodniej sztuki walki (m.in. Zheng Huaxuna). Przemysłem filmowym w Chinach kieruje Biuro Filmowe Ministerstwa Radia, Filmu i Telewizji; działa 16 samodzielnych wytwórni filmów fabularnych (największe w Pekinie, Szanghaju i Changchun), 3 wytwórnie filmów naukowych i popularnonaukowych. Co roku są przyznawane nagrody filmowe: „Za wybitny film roku” (od 1980), Złoty Kogut (przyznawana od 1981 przez Stowarzyszenie Filmowców Chińskich) oraz Sto Kwiatów — dla najlepszego filmu i aktora roku (patronuje jej czasopismo filmowe „Daeqjun Dianging” (‘film masowy’, o 4 mln nakładu). Na przełomie lat 80. i 90. powstał nurt neo-noir (nowe kino czarne), odzwierciedlający niepokoje związane z przyłączeniem Hongkongu do Chin (1997). Przemiany, które nastąpiły 1997 skłoniły wielu artystów do emigracji, m.in. do USA (Tsui Hark, John Woo, Ringo Lam oraz aktor Chow Yun Fat).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia