Bułgaria. Muzyka

Bułgaria. Muzyka.

W lud. muzyce bułgarskiej oprócz wpływów tur. (rytmy aksakowe; instrumenty: zurna, tupan) i arab. (barwa nosowa, ale udźwięczniona, ornamentyka melodii) zwracają uwagę elementy rodzime, starosłow. (melodyczne formuły przenikające chorał bułgarski) i domniemane śródziemnomorskie. O żywotności dawnych, lud. tradycji muz. świadczą elementy magiczne, recytacje na 2 dźwiękach (epika), pierwotne formy wielogłosu; zaznacza się dominacja tetrachordu diatonicznego i skal o wąskim zakresie (w Rodopach — pentatonika), skomplikowana rytmika, przewaga współbrzmień sekundowych. Prężny rozwój muzyki bułgarskiej profesjonalnej (liczne ośr. śpiewu kośc.; zachowane zabytki notacji neumatycznej z XIII w.; pierwszy znany z nazwiska kompozytor bułgarskich — I. Kukuzeł, ok. 1280–ok. 1360) zahamowała niewola tur. (XIV–XIX w.); odrodzenie tej muzyki nastąpiło dopiero w końcu XIX w. (liczne chóry) i w XX w. W 1908 została zał. w Sofii opera, 1922 — konserwatorium, 1936 — orkiestra symfoniczna; kompozytorzy: G. Atanasow, D. Christow, M. Goleminow, L. Pipkow, W. Stojanow, P. Władigerow, F. Kutew, K. Ilijew, W. Kazandżijew, S. Dragostinow, E. Tabakow w większości nawiązują w swych utworach do bułgarski folkloru; świat. sławę zyskali śpiewacy: B. Christow i N. Giaurow.