tetrachord
muz. grupa 4 różnych pod względem wysokości dźwięków uszeregowanych w obrębie kwarty;
[gr.],
tetrachord
Encyklopedia PWN
tetrachord o kierunku opadającym był podstawą systemu muz. w staroż. Grecji, gdzie wyróżniano tetrachordy diatoniczne (tetrachord dorycki, frygijski, lidyjski), z 1 półtonem między 2 sąsiednimi składnikami, tetrachordy chromatyczne — z 2 półtonami, oraz tetrachordy enharmoniczne — z interwałami mniejszymi od półtonu.
