wektorem
Encyklopedia PWN
uporządkowanie kierunków drgań fal.
odcinek DNA wektora genetycznego, w którym znajdują się liczne sekwencje nukleotydowe rozpoznawane przez enzymy restrykcyjne;
potencjał
fiz., mat. wielkość pomocnicza służąca do opisu pola wektorowego lub tensorowego (pole fizyczne).
[łac.],
mat. jedno z podstawowych pojęć algebry liniowej; funkcję f z przestrzeni liniowej V w przestrzeń liniową W, f: V → W, gdzie V i W są przestrzeniami liniowymi nad tym samym ciałem K, nazywa się p.l., jeżeli zachodzi równość f(λx + μy) = λf(x) + μf(y) dla dowolnych λ, μ ∈ K i x, y ∈ V.
