podmiotowym
Encyklopedia PWN
prokuratura
organ państw. powołany do strzeżenia praworządności, czuwania nad ściganiem przestępstw i oskarżania przed sądem.
[łac.],
przedmiot, łac. obiectum,
filoz. przeciwieństwo podmiotu, to co jest poddane aktywności bądź poznawczej, badź praktycznej;
kierunek w nauce o literaturze i w krytyce lit. wykrystalizowany pod wpływem psychoanalizy.
w prawie cywilnym wynikające z prawa podmiotowego uprawnienie do żądania od oznaczonej osoby określonego zachowania się;
ekon. termin oznaczający finanse publiczne, a ściślej ich część określaną jako budżet państwa.
jedna z nazw używana, zwłaszcza w Polsce, na określenie dość szerokiego i wewnętrznie zróżnicowanego nurtu myśli socjologicznej przeciwstawiającego się pozytywizmowi;
