osiowe
Encyklopedia PWN
zjawisko ściskania przewodzącej kolumny zjonizowanego gazu (plazmy) na skutek oddziaływania przepływającego przez nią prądu z polem magnet. wytworzonym przez ten prąd;
struna grzbietowa, chorda,
osiowy narząd podporowy strunowców (począwszy od osłonic);
dzielnica w południowej części lewobrzeżnej Warszawy, nad Wisłą, Wilanówką i Kanałem Sobieskiego;
archaik
geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.
[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],
era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,
astygmatyzm
fiz. jedna z wad układu opt. (aberracje układu optycznego), objawiająca się w ten sposób, że wąski pęk promieni świetlnych, wychodzących z punktu leżącego poza osią opt., po przejściu przez układ nie przecina się w jednym punkcie obrazowym, lecz wzdłuż 2 wzajemnie prostopadłych odcinków, zw. ogniskami astygmatycznymi.
[gr. a- ‘nie’, stigmḗ ‘kropka’],
Początkowo gł. budulcem w Chinach było drewno;
