pinch
 
Encyklopedia PWN
pinch
[pıncz; ang.],
zjawisko pinchu,
zjawisko ściskania przewodzącej kolumny zjonizowanego gazu (plazmy) na skutek oddziaływania przepływającego przez nią prądu z polem magnet. wytworzonym przez ten prąd;
p. wykorzystuje się do izolacji cieplnej i do utrzymywania wysokotemperaturowej plazmy; zjawisko p. powoduje utworzenie sznura plazmowego o średnicy określonej warunkami równowagi ciśnienia plazmy i sił elektrodynamicznych; otrzymany sznur plazmowy jest zwykle niestabilny; stabilizuje się go przez stosowanie odpowiednio silnego podłużnego pola magnetycznego. W zależności od sposobu wzbudzania prądu elektr. w plazmie rozróżnia się p. liniowy (elektrody są umieszczone w pewnej odległości od osi z, a prąd ma kierunek osiowy), p. toroidalny (plazma stanowi wtórne uzwojenie transformatora); p. teta (Θ) — zjawisko ściśnięcia plazmy szybko narastającym (impulsowym) zewn. polem magnet. o kierunku osiowym, które indukuje azymutalne pętle prądowe; dzięki bardzo szybkiemu ściskaniu plazmy i podwyższeniu jej temperatury do milionów stopni, w układach z p. teta otrzymuje się warunki umożliwiające występowanie kontrolowanych reakcji syntezy jądrowej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia