osiowe
Encyklopedia PWN
organizatory, induktory, centra organizacyjne, pola indukujące,
biol. części zarodka indukujące we wczesnym etapie embriogenezy strunowców powstanie narządów osiowych (m.in. cewki nerwowej, struny grzbietowej, somitów).
neuroprzekaźniki, neurotransmitery, neuromediatory, substancje przekaźnikowe,
substancje przekazujące sygnały w układzie nerwowym;
fizjol. przemieszczanie związków mineralnych rozpuszczonych w wodzie ze środowiska zewn. rośliny do jej środowiska wewnętrznego;
techn. jeden z prostych stanów odkształcenia ciała, występujący np. przy obciążaniu pręta prostego 2 siłami osiowymi przeciwnie skierowanymi, wywołującymi skrócenie (ściśnięcie) pręta w kierunku działania tych sił;
wentylator
maszyna sprężająca przepływowa, służąca do przemieszczania czynnika gazowego między dwiema przestrzeniami o równych lub nieznacznie różniących się ciśnieniach
[łac.],
endoderma
bot. warstwa zwarcie ułożonych komórek tworząca pochwę otaczającą walec osiowy korzenia, lub, w niektórych przypadkach poza korzeniem — poszczególne wiązki przewodzące;
[gr. éndon ‘wewnątrz’, dérma ‘skóra’],
