metoda
Encyklopedia PWN
w kwantowej teorii struktury atomów i cząsteczek chem. metoda polegająca na rozwiązywaniu równania Schrödingera przy użyciu metod analizy numerycznej oraz uniwersalnych stałych fiz., jak masa i elektryczne ładunki cząstek, stała Plancka;
orbitali molekularnych metoda, metoda MO,
w mechanice kwantowej metoda, oprac. przez R.S. Mullikena, przybliżonego rozwiązywania równania Schrödingera dla elektronów w cząsteczkach, polegająca na przypisaniu każdemu elektronowi osobnej funkcji falowej zależnej od współrzędnych tego elektronu.
samouzgodnionego pola metoda, metoda SCF, ang. Self Consistent Field,
w mechanice kwantowej metoda przybliżonego rozwiązywania równania Schrödingera dla układu wielu jednakowych cząstek przy założeniu, że każda z tych cząstek porusza się w polu uśrednionego potencjału elektrostatycznego pochodzącego od pozostałych cząstek;
w mechanice kwantowej przybliżona metoda opisu stanu układu wielu jednakowych cząstek o spinie połówkowym, np. elektronów w cząsteczce czy atomie lub nukleonów w jądrze.
heurystyczna metoda nauczania
sposób nauczania, zw. też poszukującym, polegający na naprowadzaniu ucznia na drogę samodzielnego dochodzenia do rozwiązania postawionego zagadnienia;
[gr. heúresis ‘znalezienie’],
w chemii kwantowej prosta, półempiryczna metoda obliczania energii elektronów w cząsteczkach zawierających układy sprzężonych wiązań podwójnych.
