d.c.
Encyklopedia PWN
mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i2 = 
;
;
polihydroksylowe aldehydy (aldozy) i ketony (ketozy), o wzorze sumarycznym CnH2nOn, które podczas hydrolizy nie tworzą prostszych cząsteczek sacharydowych;
proces poznawania przestrzeni geogr. na Ziemi.
mat. teoria poświęcona badaniu niezmienników form (i układów form) poddanych działaniu pewnej grupy G przekształceń liniowych.
