d.c.
Encyklopedia PWN
sztuka powstała na terenie Niderlandów;
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność substancji do zmian jej namagnesowania pod wpływem zewn. pola magnetycznego;
proporcja
mat. równość postaci [łac.],
lub a : b = c : d, wyrażająca fakt, że stosunek a do b jest taki sam, jak stosunek c do d (a ma się do b, jak c do d);
