d.c.
Encyklopedia PWN
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
tranzystor
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
[ang.],
demografia
dyscyplina naukowa, która podejmuje badania zjawisk ludnościowych, zmierzające do wykrycia prawidłowości, którym te zjawiska podlegają.
[gr. dḗmos ‘lud’, gráphō ‘piszę’],
dwustosunek, stosunek podwójnego podziału, stosunek anharmoniczny,
mat. pojęcie z zakresu geometrii rzutowej, będące rzutowym odpowiednikiem środka odcinka;
ekon. wrażliwość popytu na zmiany jego determinant (czynników określających rozmiary popytu);
