• Plejone, Plēiónē,
    mit. gr. córka Okeanosa i Tetydy;
  • mit. gr. imię → Hadesa jako opiekuna bogactwa.
  • podziomek, skrzat, chowaniec, uboże,
    w dawnych wierzeniach lud. postać fantastyczna przebywająca pod ziemią (stąd nazwa) lub pod podłogą;
  • Pomona
    [łac. pomum ‘owoc’],
    mit. rzym. bogini drzew owocowych i sadów;
  • postulat
    [łac.],
    w zakonach okres (trwający najkrócej 6 miesięcy), w którym postulanci zapoznają się z życiem zakonnym;
  • klęska powodzi zesłana przez Boga w celu wygubienia ludzkości;
  • ewangelicy reformowani identyfikujący się z prezbiterianizmem.
  • prezbiterium
    [łac. < gr.],
    w Kościołach protest. o ustroju prezbiteriańskim kolegium starszych [gr. presbýteroi ‘starsi’], zarządzających sprawami poszczególnych parafii;
  • prezbiterium
    [łac. < gr.],
    chór,
    arch. część kościoła przeznaczona dla duchowieństwa;
  • probabilizm
    [łac. probabilis ‘prawdopodobny’],
    teol. w katol. teologii moralnej zasada głosząca, że człowiek jest wolny od zobowiązania moralnego, jeśli tylko nieistnienie zobowiązania jest dosyć prawdopodobne;
  • profesja
    [łac.],
  • Prometeusz, Promētheús
    [gr., ‘wprzód myślący’, ‘przewidujący’],
    mit. gr. tytan, dobroczyńca ludzkości, syn tytana Japeta, ojciec Deukaliona.
  • Proteus, Prōteús
    [gr. péprōtai ‘przepowiadać’],
    mit. gr. bóstwo mor.;
  • jedno z gł. pojęć teologicznych w Biblii, wyrażające relację między Bogiem a ludźmi;
  • → Polskie Towarzystwo Religioznawcze.
  • najważniejsze bóstwo staroż. Egiptu, → Re.
  • miejsce lub kraina w zaświatach (w rozumieniu potocznym niebo); błogostan, stan wyzwolenia i szczęśliwości, będący w wielu religiach ostatecznym celem stworzenia i definitywnym przeznaczeniem ludzi.
  • bohater indyjskiego eposu Ramajana;
  • Re, Ra,
    w staroż. Egipcie słońce, najwyższy bóg-stwórca;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia