- ogród u stóp Góry Oliwnej w Jerozolimie, → Getsemani.
- bóg żelaza i wojny w wierzeniach Jorubów i ludu Bini w Nigerii;
-
ołtarzreligiozn. w religiach specjalna konstrukcja sakralna lub wyznaczona część natury przeznaczona do rytuału składania ofiar, mającego za cel nawiązanie przez celebrantów kontaktu ze sferą sacrum;[łac. altare],
- w hinduizmie święta sylaba (akszara), połączenie 3 głosek (aum) reprezentujących triadę bóstw: Brahmę Wisznu i Śiwę, związana ze staroindyjskimi koncepcjami stwórczej mocy słowa oraz kosmologiami, w których słowo poprzedza bogów i Wszechświat;
-
opactwoklasztor mnichów (benedyktynów, cystersów, trapistów) lub kanoników regularnych, pozostający pod władzą opata, zazwyczaj o dużej liczbie zakonników (nie mniej niż 12), prowadzących wspólne życie;[łac. abbatia],
-
Orestes, Orest, gr. Oréstēs,mit. gr. syn Agamemnona i Klitajmestry, brat Ifigenii i Elektry;
-
orfizm, orficyzm,ruch rel. w staroż. Grecji;
-
Orion, Ōríōn,mit. gr. mityczny myśliwy beocki, olbrzym o niezwykłej urodzie, ukochany bogini Eos;
-
ortodoksjanazwa prawosławia w językach zachodnich;[gr. orthós ‘prosty’, ‘słuszny’, ‘prawdziwy’, dóxa ‘nauka’, ‘sąd’],
-
ortodoksjapojęcie przeniesione w czasach nowoż. z dziedziny rel. na inne dziedziny życia umysłowego i używane (niekiedy w sensie pejoratywnym) na oznaczenie zgodności z doktryną lub zasadami, którym w jakiejś grupie społ., szkole filoz. lub nauk. nadaje się obowiązujący charakter.[gr. orthós ‘prosty’, ‘słuszny’, ‘prawdziwy’, dóxa ‘nauka’, ‘sąd’],
-
ortodoksjaprawowierność, uznawanie całości doktryny danej religii; zgodność z dogmatami podanymi do wierzenia przez Kościół;[gr. orthós ‘prosty’, ‘słuszny’, ‘prawdziwy’, dóxa ‘nauka’, ‘sąd’],
- w starożytnej Grecji i Rzymie orzeł uchodził za ptaka królewskiego w podwójnym sensie: jako król ptaków i jako ptak symbolizujący władzę królewską (jego wizerunek zdobił berło); był także godłem legionów rzymskich, któremu oddawano królewską cześć; w heraldyce znak herbowy wielu narodów i państw;
- religiozn. oś kosm.; w religiach symbol. wyobrażenie kosmosu w kształcie pionowej osi, → axis mundi.
- mit. gr. przydomek Ateny.
-
Panmit. gr. arkadyjski bóg pasterzy, opiekun stad owiec i kóz;[gr., ‘wszystek’ (gdyż uradował wszystkich bogów)],
-
Pan, gr. Kyrios,w Biblii jedno z głównych imion Boga;
-
Pandoramit. gr. według eposów Hezjoda (Teogonia, Prace i dnie) pierwsza kobieta na ziemi, którą Hefajstos na rozkaz Zeusa ulepił z wody i ziemi;[gr., ‘dar wszystkich’],
-
panteonw religiach politeistycznych ogół bóstw, zazwyczaj powiązanych w system hierarchicznej zależności i spokrewnionych ze sobą;[gr. pán ‘wszystko’, theós ‘bóg’],
-
paruzja[gr. parousía ‘obecność’ lub ‘przyjście’],
-
paruzja[gr. parousía ‘obecność’ lub ‘przyjście’],
